مورد عجیب احمدی روشن

          هدیه دانشگاه به مناسبت روز دانشجو؛ کوکاکولا و همراهان

بیشینه انتظارِ جامعه ی آکادمیک و أیضا بدنه ی بروکراتیک جمهوری اسلامی از دانشگاه یک "دانشمند سربه زیر" است. از این "سربه زیر"ی نه یک تفوّق اخلاقی بلکه یک توقّف اجتماعی اراده می شود؛ آن گونه که دانشگاه می تواند نبش خیابان انقلاب احداث گردد، اما دانشجو باید گذرا از آن عبور کند.
اما توقّف انقلاب در ورودی دانشگاه بیش از آن که وابسته به افراد، ارکان و یا ادوار سیاسی-اجتماعی باشد، محصول یک چالش معرفتی است؛ "پرسش و پرستش" و  این دو به گونه ای پیوستار به افراد، ارکان و ادوار سیاسی-اجتماعی توسعه یافته اند: اجتهاد و تقلید، خودکفایی و وابستگی و احمدی روشن و کوکبی.

از بدو تاسیس دارالفنون تا کنون نزاع اهل پرسش و اهل پرستش بر سرِ "استیلای غرب مدرن" بوده است. اهل پرسش به واسطه تردید در انگاره هایی که انسان را محصور در "سود، هوس و طبقه" می پندارند، از طرف اهل پرستش مستوجب تهدید ،تکفیر و حتی تعزیرند؛ تهدید آبرو، تکفیر انگیزه و تعزیر آینده.
احمدی روشن فرزند ناخلف این دانشگاه است؛ وقتی نگران آبرو،انگیزه و آینده خود نبود...